Τι είναι το "μαζί;" Φθορά ή ανάπλαση; Τι η συνύπαρξη; Τέλμα ή εξέλιξη; Κι ο έρωτας στιγμιαίος ή εξακολουθητικός;rnΜια γυναικεία φωνή αναζητά την απάντηση. Ενδύεται πολλαπλά σώματα, του κοριτσιού, της μητέρας, της ερωμένης, της λύκαινας, της πόλης, του αγάλματος. Περιηγείται στην παιδική χαρά, στο ωδείο, στους ναούς, στα δωμάτια των εραστών, στους καταρράκτες, στα φαράγγια. Αποστηθίζει τον κόσμο, κατασπαράζει τον καρπό της γνώσης, εμπεδώνει το εφήμερο. rnΣτα "Ποιήματα που γράψαμε μαζί" η Ελένη Αλεξίου συλλαβίζει στίχο στίχο ένα σύνθημα για το επείγον της αγάπης, για την επιστροφή στην αφοσίωση: "συνυπάρχω, άρα υπάρχω". rnrnrnΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗrnrnΛύσαμε το χειρόφρενο και πέσαμε στη λίμνη. rnrnΤο άλλο πρωί μας βρήκανε στο πίσω κάθισμα οι δύτες.rnrnΜα πριν σωθούν οι έντιμοι σωσίες μαςrnαμνήμονες τάχα και απαθείςrnδιέψευσαν τον έρωταrnαρνήθηκαν ότι υπήρξαμεrnκαι στρέψανε αλλού το βλέμμαrnσαν να ΄μασταν άγνωστοιrnή πεθαμένοι.rnrnΜετά τη βροχήrnβγήκαμε από τη λίμνη εμποτισμένοιrnαπάρνηση και χωριστάrnεπιστρέψαμε στην άνυδρη ζωή.