Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις περιπέτειες και τους μετασχηματισμούς δύο βασικών εννοιών της ανθρωπολογίας: του πολιτισμού και της εθνογραφίας, εννοιών που η αμφισβήτησή τους έχει οδηγήσει την ανθρωπολογία σε κρίσιμη καμπή. Και φαίνεται ότι τα πιθανά μονοπάτια εξόδου από την κρίση θα χαραχθούν αναγκαστικά μέσα από τις δύο αυτές έννοιες, καθώς αυτές διευρύνονται και μεταβάλλονται συνεχώς για να συλλάβουν όσο το δυνατόν πιστότερα και ακριβέστερα την κοινωνική πραγματικότητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σκιαγραφείται ο τρόπος με τον οποίο η έννοια πολιτισμός συνομιλεί με την έννοια κοινωνία και πώς, μέσα από τον διάλογο αυτό, προκύπτουν νέες έννοιες/εργαλεία, όπως πρακτική, λόγος, δύναμη και εξουσία, που επιδρούν άμεσα στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται η εθνογραφία τόσο ως ερευνητική διαδικασία και μέθοδος όσο και ως τρόπος γραφής. Έτσι, η σχολή της αμερικανικής πολιτισμικής ανθρωπολογίας ανταμώνει με τη βρετανική σχολή της κοινωνικής ανθρωπολογίας, και οι δύο μαζί συνομιλούν με βάση τα στοιχεία που προσφέρει στη συζήτηση αυτή η γαλλική σχολή της εθνολογίας. Το αποτέλεσμα του διαλόγου και των ζυμώσεων αυτών είναι μια αναθεωρημένη πλέον, πλουραλιστική, ενιαία, πλατιά, κριτική και αναστοχαστική ανθρωπολογία.