Το "Πολιτισμός και πρακτικός λόγος" αποτελεί θεωρητικό δοκίμιο αλλά και εθνογραφία της δυτικής κοινωνίας. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι αφιερωμένο στην επεξεργασία της έννοιας του πολιτισμού. Ο Sahlins ξαναγράφει την ιστορία της ανθρωπολογικής σκέψης ως ένα μακρύ αγώνα ανάμεσα στο "συμβολικό" και τον "πρακτικό λόγο". Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, επίσης, παρουσιάζονται κριτικά οι συζητήσεις για την ευρετική εμβέλεια της μαρξιστικής θεωρίας και την εφαρμογή της στις λεγόμενες "πρωτόγονες" κοινωνίες, καθώς και το κατά πόσο είναι αναγκαία η ανάπτυξη δύο διακριτών θεωριών για την κάλυψη των ιδιαιτεροτήτων των καπιταλιστικών και προκαπιταλιστικών κοινωνιών. Στο πλαίσιο αυτής της ανάλυσης ο Sahlins προτείνει μια θεωρία του πολιτισμού απαλλαγμένη από τις δουλείες του πρακτικού λόγου, μια θεωρία που βασίζεται στον L. White χωρίς τον τεχνολογισμό του, στον E. Durkheim χωρίς τον κοινωνιοκεντρισμό του, στον K. Marx χωρίς τον οικονομισμό του και, ιδιαίτερα, στον C. Levi-Strauss χωρίς τον νατουραλισμό του. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου εφαρμόζει την πολιτισμική του θεωρία στη μελέτη των γαστρονομικών και ενδυματολογικών συνηθειών που επικρατούν στην "δυτική κοινωνία". Ο Sahlins δείχνει τον αυθαίρετο χαρακτήρα της "αστικής σκέψης" αφού δεν υπάρχει καμία σχέση λογικής αιτιότητας ανάμεσα στο πρακτικό συμφέρον και σε αυτές τις καταναλωτικές πρακτικές.