Ακολουθώντας την Ηράκλεια οδό και περνώντας από πόλεις πανάρχαιες ελληνικές, που συνδέονται με τον Ηρακλή, στα παράλια της νότιας Γαλλίας και Ισπανίας, δεν θα αποφύγεις να αισθανθείς, φθάνοντας Αύγουστο στο Έλτσε (αρχαία Ελίκη), τη διάχυτη παρουσία της "Κυρίας του Έλτσε", έργο Έλληνα γλύπτη της αρχαιότητας... Και σαν κάποιο κύμα του χρόνου να σε παίρνει, αισθάνεσαι να παρασύρεται σε ακτή αρχαίας εποχής, καθ ότι η ακοή σου πλημμυρίζει από αρχαιοελληνικές λέξεις και η όρασή σου από σκηνές ελληνικής πραγματικότητας των κλασσικών χρόνων. Αναρωτιέσαι αν αναβιώνει ο αρχαίος κόσμος ή αν εσύ έχεις ως δια μαγείας μεταμορφωθεί σε επισκέπτη από το μέλλον. Ραψωδίες, θέατρα, ο χορός, πυρσοί, παρελάσεις οπλιτών, αμφορείς, αρχαία νομίσματα, κτερίσματα, χιτώνες, περικνημίδες και λόγος ομηρικός. Κοιτάς ολόγυρά σου μήπως κάποιο κινηματογραφικό συνεργείο σ επαναφέρει στην πραγματικότητα... όμως όχι. Δεν πρόκειται για κινηματογραφικό έργο. Σταδιακά διαπιστώνεις ότι οι κάτοικοι του Έλτσε, απόγονοι οι περισσότεροι των Ελλήνων της αρχαίας Ελίκης, αναβιώνουν τα πατρογονικά τους έθιμα. Και συ αν είσαι Έλλην, αισθάνεσαι σαν κάποιος που έχασε τον προσανατολισμό του ή λησμόνησε των ψυχή του στον λαβύρινθο του χρόνου και ψάχνεις κάποια Αριάδνη να σε οδηγήσει στην ανακάλυψή της. Και η Αριάδνη είναι εκεί, είναι η ίδια η Ελίκη.