Μοιάζουν με θόρυβο παράξενο οι σιωπές που την καμπύλη των φρυδιών σου θα χαράζει όταν το πλοίο θα σφυρίζει δυο φορές και μία άνοιξη στο βλέμμα σου θ’ αράζει. Ένας αέρας που φυσάει από χθες μια μελωδία πάλι παίζει τσακισμένη πώς να χωρέσει μια αγάπη όσα θες που ένας δύσκολος χειμώνας περιμένει....