Εκείνος που θέλει να χαρακτηρίσει τους Ποντίους και να μελετήσει τον κοινωνικό τους βίο, οφείλει πρώτα να διαβάσει τα ποικίλα ανέκδοτα που έχουν δημοσιευθεί στα διάφορα ποντιακά περιοδικά, τα οποία εκδόθηκαν στην Ελλάδα, από της εγκαταστάσεως των προσφύγων (1922) και εντεύθεν. Αυτά αποτελούν τον καθρέπτη του Ποντίου, καταδεικνύουν την κατά βάθος αγνή και ανεπιτήδευτη ψυχή του και βοηθούν τον ακροατή να εμβαθύνει στη σκέψη και ψυχολογία του. Ο Πόντιος αγαπά να γελά. Το γέλιο δείχνει ειλικρίνεια. Αγαπά να ειρωνεύεται, όχι μόνο να πληγώνει. Το χιούμορ του είναι ευχάριστο. Προκαλεί πηγαίο γέλιο. Στιγματίζει πολλές φορές ένα ελάττωμα, μια κακοήθεια, μια παρεκτροπή και διδάσκει την αγάπη, την ευγένεια, την αρετή, την χριστιανική ηθική, τη λατρεία προς την πατρίδα, την οικογένεια, τον πλησίον. Γελά και διδάσκει. Γελά και προκαλεί την αυθόρμητη θυμηδία του ακροατού. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)