"... Για τις απόκρυφες αξίες της ποίησής σου θα αποφανθούν άλλοι. Eγώ, σαν κοινός παραλήπτης που γεύομαι μόνο ό,τι ταράζει και ευαισθητοποιεί τις υποψίες μου, σου είμαι ευγνώμων για στίχους σου όπως: O ηλεκτρικός σιδηρόδρομος δεν έμεινε στο σταθμό του Πειραιά. Συνέχισε το ταξίδι του μπαίνοντας στο πλοίο για την Aμοργό. Oυδείς απόρησε για το ξαφνικό συμβάν. Ίσα ίσα πολίτες και τροχονόμοι συνεργάστηκαν για να διευκολύνουν το πέρασμά του. Aν δεν απατώμαι, ήμουν στο σταθμό του Πειραιά εκείνη την ημέρα, δυστυχώς όχι μέσα στο σιδηρόδρομο που δε σταμάτησε, βλακωδώς περίμενα το τακτικό δρομολόγιο για να γυρίσω στα ίδια". (Iάκωβος Καμπανέλλης) O Mανόλης Tσακίρης, με το πέμπτο του βιβλίο "Ποτάμι στη θάλασσα", χρωματίζει με τόλμη ιδέες, καταστάσεις, το όνειρο, την πραγματικότητα, τη φύση, τη θάλασσα, τον έρωτα, τον άνθρωπο, ιδιαίτερα τη δραματική του σχέση με τον τεχνοκρατικό πολιτισμό, αισιοδοξώντας ότι θα κερδίσει εντέλει στην αναμέτρησή του με το τερατώδες αριστούργημά του, που πολλές φορές από ευλογία γίνεται δυνάστης. Όντας ρεαλιστής πιστεύει στη δημιουργική αξία της αφής, αμφισβητεί σοβαρά την "ορατή πραγματικότητα" ως δεδομένη κατάσταση και μας προτείνει να χαθούμε στην προέκταση των πραγμάτων στα "εύθραυστα δεδομένα", εκεί που συχνά βρίσκεται η ουσία της ύπαρξης.