Με τα «Προφητικά» του ο Blake προσπαθεί να εκθέσει και να δικαιώσει τις θέσεις του πάνω στη μεταφυσική, στην ηθική και στην τέχνη. Και πράγματι, κατορθώνει να παρουσιάσει μια θεωρία - δόγμα που αν και δεν είναι ομοιογενής, δεν είναι, όμως, και αντιφατική, μια και όλα αυτά τα έργα χαρακτηρίζονται από ορισμένα κοινά στοιχεία που τα κυριότερα από αυτά είναι τα εξής: α) Η πίστη πως ο νους μπορεί να συλλάβει την αλήθεια με τρόπο άμεσο β) Η απόρριψη των δεδομένων των αισθητηρίων και των διαδικασιών του λογικά σκεπτόμενου νου γ) Η άρνηση - πότε απόλυτη και πότε υπό όρους - της υλικής πραγματικότητας δ) Η έντονη αντίδραση εναντίον κάθε είδους ηθικής σύμβασης που θεωρείται εμπόδιο της ελεύθερης έκφρασης του ανθρώπου ως όλου. Αυτές οι απόψεις συνοψίζονται σε μια βίαιη επίθεση του ποιητή εναντίον της τυραννίας του Πάπα και του Βασιλιά - που αποτελούν τα σύμβολα της δέσμευσης της ελεύθερης έκφρασης του ανθρώπου ως όλου - καθώς και στην προοπτική πως μετά την τελική εξάλειψη αυτής της τυραννίας ο κόσμος θα αναγεννηθεί μέσω του παραμερισμού όλων των εμποδίων και των δεσμεύσεων που επιβάλλονται πάνω στα φυσικά πάθη και τις παρορμήσεις. Με τον τρόπο αυτό ο Blake τοποθετείται στην επαναστατική πρωτοπορία της εποχής του.