Η βασική εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει την κοινωνική τάξη πραγμάτων, ούτε τον ταξικό χαρακτήρα του σχολείου και τον αναπαραγωγικό ρόλο του στη διαμόρφωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Στα περιθώρια όμως που δίνονται σε ειδικές περιπτώσεις μέσω πιλοτικών καινοτομικών δράσεων για δομικές αλλαγές στη μικρο-κλίμακα του σχολείου, μπορούν να δημιουργηθούν βιώματα και εμπειρίες που να συμβάλουν στη συγκρότηση ενός έστω και αποσπασματικού κριτικού-ανατρεπτικού λόγου και δράσης σε αντίθεση με τις παγιωμένες εκπαιδευτικές πρακτικές.