Είμαι μόνο ένας παράνομος που γράφει ιστορίες, που φαντάζομαι ότι μπορεί να ενδιαφέρουν τον οποιονδήποτε, και τις εξιστορώ με έναν τρόπο που πιστεύω ότι είναι διεγερτικός. Αλλά αν η φαντασίωσή μου ήταν να γράψω με χρυσά γράμματα το όνομά μου στην ιστορία της λογοτεχνίας, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει με τα μυθιστορήματα που έχω γράψει μέχρι τώρα, δεν θεωρώ ότι πρέπει να παραιτηθώ από αυτό το είδος. Και αν στο μέλλον αποφασίσω να το κάνω, θα συμβεί μόνο γιατί η ιστορία που θα μου περάσει από το μυαλό δεν θα έχει καμία σχέση με το νουάρ όχι για κάποια λογοτεχνικη αθανασία. Σε σχέση με τις προκαταλήψεις ορισμένων κριτικών για την γραφή αυτού του είδους, το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να τους παρηγορήσω έναν-έναν, να μιλήσουμε για το πρόβλημα που έχουν στο κεφάλι τους και να προσπαθήσω να τους το λύσω... (Andreu Martin)