Το βιβλίο του Μαξ Ράφαελ Προυντόν, Μαρξ, Πικάσο, κυκλοφόρησε το 1933 στο Παρίσι από τον εξόριστο Γερμανό ιστορικό της Τέχνης και σύγχρονο του Βάλτερ Μπένγιαμιν, ενόσω η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού συνέπιπτε με την άνοδο του φασισμού. Ο Ράφαελ προσεγγίζει με οξυδέρκεια και βαθύ κριτικό πνεύμα τις αντιφάσεις και αμφισημίες της προυντονικής θεωρίας για την αισθητική. Επανεξετάζει το έργο του Μαρξ, στο πλαίσιο δικών του αλλά και μετέπειτα αναλύσεων για την τέχνη. Οι επεξεργασίες του παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρες, ιδιαίτερα σήμερα που οι ιδέες του Μαρξ υποβάλλονται παγκοσμίως σε μια επανεκτίμηση από τους σημαντικότερους στοχαστές της Αριστεράς. Επιπρόσθετα, ο Ράφαελ κοιτάζει προς τα πίσω και επαναπροσδιορίζει το έργο του Πικάσο με διαλεκτικούς όρους. Με επίκεντρο τις συζητήσεις που πυροδότησε ο ιδιοφυής καλλιτέχνης αναπτύσσει δημιουργικά τη μαρξιστική θεωρία για τα ζητήματα της τέχνης.