Το αυτοβιογραφικό κείμενο του Giacomo Leopardi αποκαλύπτει την αφηγηματική του δεινότητα πάνω στην πρώτη του επαφή με τον έρωτα. Με αξιοθαύμαστη ενάργεια και πλήρη συνείδηση των εσωτερικών αντιφάσεων που του προξενεί τούτο το πρωτόγνωρο συναίσθημα, ένα συναίσθημα που το πρόσμενε καθ όλη του την εφηβεία, καταγράφει την έξαρση και το καταλάγιασμα της επιθυμίας, τις περίπλοκες ψυχικές μεταπτώσεις -από την αναστάτωση στη μελαγχολία και την ατονία μέχρι τις σωματικές εκδηλώσεις, όπως η αϋπνία και η απώλεια όρεξης-, καθώς και την αργή φθορά, τον κατευνασμό του πάθους που καταλήγει στην παραίτηση, αλλά και την απόφασή του ν αποδεχθεί τούτη την εμπειρία ως μύηση στην ερωτική περιπέτεια.