Αυτά τα πρώιμα δοκίμια διατηρούν τρομακτικό ενδιαφέρον και μας παρουσιάζουν τον Walter Burkert στις καλύτερες στιγμές του. Στα δοκίμια αυτά, ασχολείται για πρώτη φορά με τα βαρυσήμαντα θέματα με τα οποία πάλευε καθ όλη τη διάρκεια της διακεκριμένης σταδιοδρομίας του: αίμα, θυσία, ενοχή, και η απεγνωσμένη προσπάθεια να ελεγχθεί η βία μέσω της τελετουργίας. Η ευρυμάθεια του Burkert και η βαθειά γνώση των πηγών είναι εκπληκτικές, αλλά το πιο αξιοσημείωτο απ όλα είναι η άποψή του περί του ιερού ως του σημείου από το οποίο οι θνητοί ατενίζουν προς την άβυσσο, η οποία τους προκαλεί έναν τρόμο από τον οποίο μπορούν να επανέλθουν, αν το κατορθώσουν, μόνο μέσω του μύθου και της τελετουργίας.