Τα Ψαρά, μικρό νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου, αποτελεί το κέντρο αυτής της μελέτης που βασίζεται σε έναν συνδυασμό αρχειακής έρευνας και επιτόπιας βιωματικής παρατήρησης. Μέσα από τη μελέτη πηγών που συνδέονται με την περιουσία και τη διάθεσή της στις δύο σημαντικότερες στιγμές του ανθρώπινου βίου, τον γάμο και τον θάνατο, επιχειρήθηκε να καταστεί ορατή και εύληπτη η δομή της κοινωνίας των Ψαρών και να καταδειχτεί ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται και διατηρείται τόσο το υλικό όσο και το άυλο κεφάλαιο μιας οικογένειας μέσα από τις διάφορες στρατηγικές μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων. Τελικός σκοπός των στρατηγικών αυτών είναι η διατροφική αυτάρκεια και κατ επέκταση η επιβίωση της οικογένειας και η αύξηση του κοινωνικού κύρους μέσα από τον έλεγχο των ενηλίκων απογόνων και του γάμου των γυναικών.