Αν κάποιος έγραφε ένα βιβλίο για τα νησιά του Αιγαίου, δε θα συνέδεε τα στοιχεία που εγώ πρόκειται να συμπεριλάβω. Είναι ανόμοια σε χαρακτήρα και από διαφορετικές ομάδες το καθένα, μα όλα τους παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο στη σχέση μου με την Ελλάδα και τον Μανόλη. Επανειλημμένα, στη διάρκεια αυτών των ταξιδιών και μετά, όταν ο Μανόλης μού λέει πως μισώ την Ελλάδα, δε μπορώ να του εξηγήσω την αγάπη μου. Πάλι, στις πιο πικρόχολες, αλκοολικές συζητήσεις που κάνουμε στην κουζίνα μετά το βραδινό φαγητό, όταν μου λέει πως τελικά μισώ εκείνον, δε μπορώ να αποδείξω πως ό,τι πιστεύω βαθύτερα, τα μυθιστορήματα για τα οποία ο συνειδητός εαυτός δε μπορεί να αναλάβει πλήρη ευθύνη, τα όλο ταλαιπωρία πλην αναζωογονητικά ταξίδια μας ανά την Ελλάδα, η ζωή μας μαζί, οι εκρήξεις και οι ανταμοιβές της, η δική μου αδέξια πάλη με ό,τι θεωρώ θρησκευτική πίστη - όλα αυτά είναι που με κάνουν να συνεχίζω. "Μια έξοχη, πρωτότυπη αυτοπροσωπογραφία ενός από τους μεγαλύτερους μάγους της μυθοπλασίας (...). Το εύρος του Γουάιτ είναι απέριττο και η επινοητικότητά του ατέρμονη." (Observer) "Άλλο ένα έργο τέχνης. Τα "Ψεγάδια στον Καθρέφτη" είναι λιτά, διακοσμητικά (...). Αγνοώντας συμβατικές χρονολογίες, συνδέει συσχετιζόμενα θραύσματα προκειμένου να δημιουργήσει προυστιανές παρεκκλίσεις (...). Ένα υβριδικό ον σπάνιας αντίληψης και καυστικής εμπειρίας αναδύεται. Η οικογένεια, οι φίλοι, είναι τοπία Κόλασης, Παραδείσου και Καθαρτηρίου μέσα στην τόσο γόνιμη φαντασία του νομπελίστα συγγραφέα". (The Times)