Μια από τις πιο σοβαρές αλλά και πιο ενδιαφέρουσες ψυχιατρικές διαταραχές είναι αναμφισβήτητα η ψυχογενής ανορεξία. Ο Δρ Φ. Γονιδάκης, ψυχίατρος της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής και η Ελ. Βάρσου, Αναπλ. Καθηγήτρια της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών συγκέντρωσαν σε έναν τόμο τις τεκμηριωμένες γνώσεις για την πολύμορφη και αινιγματική αυτή διαταραχή, προσφέροντας στον Έλληνα αναγνώστη μια ευκαιρία ενημέρωσης αλλά και καθοδήγησης προς τη θεραπεία. Το βιβλίο τους, με τίτλο «Ψυχογενής ανορεξία», κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις "Βήτα". Η απειλητική για τη ζωή ψυχογενής ανορεξία είναι γνωστή από προηγούμενους αιώνες, ωστόσο στη σύγχρονη εποχή εμφανίζεται όλο και συχνότερα και με ποικίλες, άτυπες μορφές. Προσβάλλει συνήθως νέες γυναίκες, χωρίς να αποκλείονται και άλλες πληθυσμιακές ομάδες. Τα συμπτώματα μπορούν να είναι πολύμορφα, η εικόνα ασαφής και η θεραπεία δύσκολη. Αν η κατάσταση αυτή προβληματίζει τον ειδικό ψυχολόγο, μπορεί να προκαλεί απελπισία και άγχος στο μέσο άνθρωπο, που θα αναγνωρίσει τη διαταραχή σε μέλος της οικογένειάς του, ή ακόμα και στο νοσηλευτή ή άλλο λειτουργό της υγείας, που θα του ανατεθεί η ευθύνη ενός τέτοιου ασθενούς. Η σχετική διεθνής βιβλιογραφία είναι εκτεταμένη και εμπλουτίζεται διαρκώς, ωστόσο η ελληνόφωνη βιβλιογραφία είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Το παρόν βιβλίο συμπληρώνει με ικανοποιητικό τρόπο το κενό, καθοδηγώντας τον αναγνώστη στη διερεύνηση και αναγνώριση του προβλήματος, κατευθύνοντας προς τις πλέον ελπιδοφόρες λύσεις. Η ύλη είναι οργανωμένη σε τέσσερα μέρη, από τα οποία το πρώτο αφιερώνεται στα γενικά χαρακτηριστικά, τις κλινικές εκδηλώσεις και τα επιδημιολογικά δεδομένα της διαταραχής. Το δεύτερο επικεντρώνει στην αιτιοπαθογένεια και τις επιπλοκές, ενώ το τρίτο παρουσιάζει τις θεραπευτικές μεθόδους που έχουν δοκιμαστεί στην αντιμετώπισή του. Τέλος, το τέταρτο μέρος εξετάζει τη σχέση της ψυχογενούς ανορεξίας με άλλες φυσιολογικές ή μη καταστάσεις, όπως ο αθλητισμός, η εγκυμοσύνη, αλλά και η σεξουαλική κακοποίηση. Το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο ως εγχειρίδιο αναφοράς στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Παράλληλα, απευθύνεται και σε άλλους λειτουργούς της υγείας, αλλά και σε διοικητικούς ή εκπαιδευτικούς λειτουργούς, που άμεσα ή έμμεσα συναντούν το πρόβλημα της ψυχογενούς ανορεξίας στο πλαίσιο της εργασίας τους.