Κάποτε τα παιδιά έβλεπαν τη γη να καρπίζει και τον ουρανό να φωτίζεται απ’ τ’ αστέρια. Έπαιζαν στις αυλές με τα δικά τους αυτοσχέδια παιχνίδια και μάθαιναν ορθογραφία και αριθμητική στην πλάκα με το κοντύλι. Ζούσαν με πολλές στερήσεις και με τον φόβο του μαυροπίνακα και της βέργας του δασκάλου. Σκληρή και δύσκολη εκείνη η εποχή! Και ήταν μόλις χθες: όταν οι τωρινοί παππούδες ήταν παιδιά! Μέσα από τη ζωή ενός μικρού αγοριού στο χωριό του και την καθημερινότητα των ανθρώπων της υπαίθρου αποτυπώνεται ανάγλυφα η εικόνα της εποχής. Στόχος η πληρέστερη επίγνωση του σήμερα μέσα από τη γνώση του χθες. Ιδιαίτερα επωφελής, για τα παιδιά, η αντίληψη του μεγέθους των συνταρακτικών αλλαγών που συνέβησαν μετά τον πόλεμο και οι οποίες διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ποτέ άλλοτε δεν άλλαξαν τόσο πολύ τόσο πολλά μέσα σε δύο μόλις γενιές. Ένα παιδικό διήγημα κατάλληλο και για μεγάλους.