Στην Ελλάδα η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, σε συνδυασμό και με μία ιδιότυπη ιδεολογική τρομοκρατία, έχουν ενταφιάσει κάθε σοβαρό δημόσιο διάλογο και κάθε προσπάθεια δημιουργίας μίας εναλλακτικής προτάσεως στο αξιακό σύστημα της κατεστημένης αριστεράς. Στην χώρα μας ο οποιοσδήποτε μπορεί να αυτο-τοποθετείται στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής και της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά είναι καταδικαστέο -κατ αντίστοιχο τρόπο- να ανήκει κάποιος στην ριζοσπαστική Δεξιά. Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα στην οποία η Δεξιά είναι ιδεολογικώς ανύπαρκτη, πολιτικώς ανάπηρη και ιστορικώς απούσα. Για να ξαναγεννηθεί η Ελληνική Δεξιά χρειάζεται να βρει ξανά το Απολλώνιο πνεύμα στην σκέψη της και το Διονυσιακό στην δράση της. Θα ξαναγεννηθεί μόνο όταν συνδεθεί και πάλι με τις παραδόσεις της, μόνο όταν γίνει εθνικιστική και λαϊκή, θα πρέπει να πολεμήσει ξανά για την Ελλάδα και τις ιδέες της. "Μόνο οι πολεμιστές είναι οι ευνοούμενοι της ιστορίας", έλεγε ο Δημήτρης Τσάκωνας. Όσο όμως παραμένει προσδεδεμένη στις παρακαταθήκες του Καραμανλισμού, κοσμοπολίτικη και φιλελεύθερη, παλλακίδα οικουμενιστικών διακηρύξεων, είναι απλώς άλλη μία εκδοχή της αριστεράς.