Ο Ρωμύλος Αύγουστος ήταν 16 χρονών όταν έγινε αυτοκράτορας και 17 όταν παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην έπαυλη του Λούκουλου στην Καμπανία. Η σύνταξη ήταν 6.000 χρυσά νομίσματα και η αγαπημένη του κότα ονομαζόταν -λέει- Ρώμη. Η εποχή του τον ονόμασε Αυγουστύλο, εγώ τον έκανα άντρα, επέκτεινα την περίοδο της εξουσίας του στα είκοσι χρόνια και τον ονόμασα "Μεγάλο". Ίσως είναι σημαντικό να γίνω κατανοητός: δε μ ενδιαφέρει να παρουσιάσω έναν αστείο άντρα. Η τρέλα του Άμλετ είναι το κόκκινο πανί, που πίσω του κρύβεται το ξίφος, που έχει σαν στόχο τον Κλαύδιο· ο Ρωμύλος δίνει το θανάσιμο χτύπημα σε μια Παγκόσμια Αυτοκρατορία που την κοροϊδεύει με τ αστεία του. Κατάφερα λοιπόν και μια φορά να κάνω έναν ήρωα όχι να τον καταλάβει η εποχή του, αλλά να καταλάβει ο ίδιος την εποχή του. [...] (απόσπασμα από κείμενο του συγγραφέα για το πρόγραμμα της πρώτης παράστασης, στο Δημοτικό Θέατρο της Βασιλείας το 1949, στο παράρτημα του βιβλίου)