Το κατοχικό τοπίο της προσφυγικής γειτονιάς, χάρη στις διαυγείς αντανακλάσεις της γραφής, φτάνει στον αναγνώστη με φως αποκαθαρμένο. Γεγονότα, εντυπώσεις και αισθήματα, διαθλώνται πάνω στην πιο ευαίσθητη επιφάνεια: Τα μάτια ενός παιδιού, που πίσω από το τζάμι της αθωότητας, παρακολουθούσε τα παιχνίδια της βροχής στα λασπωμένα νερά. Γύρω από μια πλατεία, μια "ανώνυμη και ελεύθερη" πλατεία, οι ζωές των ανθρώπων ανθίζουν μέσα από τις πληγές τους, αναδίδοντας ένα άρωμα γνήσιας ανθρωπιάς. Ζωηρά ζεστά χρώματα απελευθερώνονται, αλλά και σκιές εφιαλτικές, καθώς το χέρι του μικρού Φίλη μας οδηγεί στα σκοτεινά, κρατώντας μια όμορφη λάμπα πετρελαίου... Ο συγγραφέας, γνωστός ήδη ως ζωγράφος, επεξεργάζεται και το πεζογραφικό του υλικό με την διεισδυτική ματιά του εικαστικού, αποδίδοντας πιστά τις φωτοσκιάσεις των χαρακτήρων, τα περιγράμματα των καταστάσεων, τις λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής. Ανάμεσα σ ένα κουρελένιο παιδικό τόπι και μια μικρή μυθική σβούρα από ξύλο καστανιάς, μια ολόκληρη εποχή στροβιλίζεται στις αράδες του βιβλίου. Ερωτική, υπερήφανη και μοιραία ως το τέλος. Κόντρα στον θάνατο, τον πόλεμο και τον χρόνο.