Στην προσπάθειά σου να κατακτήσεις την Ουσία, η μεγαλύτερη απόδειξη ότι τα κατάφερες είναι όταν εντέλει συνειδητοποιείς ότι παραδόξως σε κατέκτησε Εκείνη. Είναι τότε που ο χρόνος σου, ο τόπος σου, ο εαυτός σου παύουν να σε ορίζουν και τη ζωή σου αναλαμβάνει αβίαστα η ίδια η ζωή. Είναι τότε που η αμφιβολία σου μετατρέπεται σε αποδοχή, οι διαχωρισμοί σου χάνουν τη δύναμή τους και έχεις αφεθεί χωρίς να αντιστέκεσαι στη ροή του νοήματός Της, πέρα από ιδιοτελείς σκοπούς και φοβίες. Είναι τότε που σου απoδίδεται η χάρη Της, η βοήθεια δηλαδή στo εγχείρημά σου να αναμετρηθείς με την ανάγκη σου για αυτοπραγμάτωση, και έχεις καταφέρει να γίνεις παρατηρητής ακόμη και του ίδιου σου του εαυτού, ώστε να του επιτρέπεις, με την υποστήριξή Της, να κατευθύνει την ενέργειά σου προς κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Είναι τότε που γίνεσαι συνεργός του νοήματος της Ουσίας, η οποία συνεχώς μεταμορφώνεται, αλλάζει, εξελίσσεται, και μαζί Της κι εσύ συμμετέχοντας στην αέναη ροή Της.