Ό,τι αποτυπώθηκε στα παιδικά μας μάτια μένει για πάντα απείραχτο στο νου και στη θύμηση και αναλλοίωτο στην ψυχή μας. H παιδική ματιά δεν ξεθωριάζει και, όποτε της το ζητήσουμε, ανακαλεί στη μνήμη μας το θησαυρό των βιωμάτων που ζήσαμε σαν παιδιά. Άλλα ευχάριστα, άλλα όχι. Όλα όμως μας ανήκουν, μας συντροφεύουν, μας κοιτούν κατάματα. Mε μια ματιά που εκδικείται το χρόνο που, καθώς κυλάει αδυσώπητα, μας αλέθει σα μυλόπετρα, μας ξεζουμίζει, αλλοτριώνει το είναι μας... Νοσταλγική ανασκόπηση μιας εποχής (1960-1975) που πέρασε, αλλά παραμένει ζωντανή μέσα από τις βιωματικές μνήμες του συγγραφέα. Γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην πλατεία Διοικητηρίου, το επίκεντρο μιας ολόκληρης περιοχής, αλλά και γύρω απ αυτήν, οι περιπέτειες μιας παρέας που άφησε τη δική της ιστορία και που ακόμη διατηρεί δεσμούς (Ονόματα στα οποία γίνεται αναφορά μέσα στο βιβλίο: Γιώργος Κούδας, Νίκος Κουταλιανός, Σταύρος Μαρβάκης, Νίκος Μαστοράκης, Γιώργος Πανίδης, Πασχάλης, Ζαχαρούλης Πεσμαζόγλου, Χρήστος Τζαβέλας κ.ά.).