Επί Ερειπίων rnrnΚαι συχνά τελευταία rnκαθόταν ανάμεσα στα συντρίμμια rnΑπό παιδί βλέπεις αγαπούσε τα ερείπια rnΊσως, γιατί αυτά του έδιναν τη δυνατότηταrnνα φαντάζεται ή να ανασκευάζειrnΊσως, γιατί αυτά του μάθαιναν την καταστροφή rnrnΣήμερα κάθεται ανάμεσα rnσε σπασμένα δίκτυα rnθρυμματισμένους λαούς rnδιαρρηγμένες αμοιβέςrnδιάτρητα όνειραrnrnΤου λείπει όμως πλέον η φαντασία rnΓι΄ αυτό αναρωτιέται μοναχά rnτι είναι πιο επώδυνο rnTο σπάσιμο ή η συγκόλληση rnΟ πόνος άραγε ή η επιδιόρθωσή του rnΚαι τείνει πάντα προς το δεύτερο rnΌπως αυτή η κολόνα του ερειπωμένου κλειστού μαγαζιούrnΌπως αυτή η κολόνα δωρικού ρυθμού μιας χώρας rnπου γέρνει rn...