"Ο Ιονέσκο, κάθε άλλο παρά επιδειξιομανής είναι, δεν κυνηγάει τους προβολείς της δημοσιότητας, δεν είναι ένας γελοίος κλόουν που κάνει λογής καμώματα, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν οι λαϊκές φυλλάδες. Οι λαϊκές φυλλάδες έχουν χαρακτηριστική τάση να παρεξηγούν, παρερμηνεύοντας, τις ιδιοτροπίες μιας δημιουργικής προσωπικότητας, που ναι ταυτόχρονα δύσκολη και σύνθετη. Ο Ιονέσκο, λοιπόν, μας παρουσιάζεται σαν ένας καλλιτέχνης ασυμβίβαστης αγνότητας, ο οποίος παραδέχεται πλήρως πως η αβεβαιότητα κι η ασυνέπεια που μπορεί να παρουσιάζει μια δημιουργική προσωπικότητα, εξαρτάται απ τις διεργασίες δυνάμεων που βρίσκονται έξω απ τον έλεγχό-του, κι αυτός, τολμηρά, αντιμετωπίζει αυτό το δίλημμα της δημιουργικής πορείας". "Ο καλλιτέχνης μπορεί να προσηλώσει το μάτι-του στην τελευταία στιγμή, που μπορεί να ναι της ζωής-του, μα η οθόνη η εσωτερική, όπου πάνω-της προβάλλονταν συνήθως τα πρόσωπα που δημιουργούσε η ενόρασή-του, ίσως να μένει τελείως λευκή -ένα κυκλόραμα που αποτελεί στο τίποτα ένα φόντο..." (Μάρτιν Έσσλιν, "Σύντομα χρονικά")