Φιλολογικά δοκίμια τα οποία αναφέρονται, αντίστοιχα, τέσσερα στην ποίηση του Σολωμού και τέσσερα στην ποίηση του Κάλβου. Μελετώνται, γενικά και αναλυτικά σε αυτά οι δύο κορυφαίοι ποιητές, ως διάνοιες αντίζυγες και αλληλοσυμπληρωματικές στην ποιητική ανάδειξη του αναγεννώμενου ελληνισμού. Μελετώντας γενικά, με την ποιητική τους τη διαφορετική ιδεολογικά και τεχνοτροπικά: ως κλασικιστής ο Κάλβος και ως ρομαντικός ο Σολωμός. Και αναλυτικά, με την κοινή θεματική τους, ως προς την ποιητική ανάδειξη του 21 με όλες τις ωδές του (εκτός δύο: "Ο Φιλόπατρις" και "Εις Θάνατον") ο Κάλβος, με τους "Ύμνους" και τους "Ελευθέρους Πολιορκημένους" του ο Σολωμός. Έτσι, εκτός από της θεωρητικότερες σπουδές, όπως είναι "Ο Σολωμός προάγγελος των νέων ευρωπαϊκών ρευμάτων" και "Η κριτική συνείδηση του Κάλβου" οι υπόλοιπες μελέτες είναι ειδικές εφαρμογές και αναλύσεις συστηματικές προβλημάτων και θεμάτων του ποιητικού τους έργου.