[...] Ο σουρρεαλισμός δεν έφερε τον κοινωνικό κατακλυσμό. Η ιστορία γνώρισε πολλούς κατακλυσμούς, κατακλυσμούς αιματηρούς και επώδυνους, μπροστά στους οποίους οποιοδήποτε πνευματικό κίνημα δεν θα ήταν παρά μια άσκηση επί χάρτου. Ωστόσο, αν και πέρασε στα εγχειρίδια της ιστορίας της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικώτερα, δεν έγινε ποτέ σκέτη ιστορία. Μπορούμε να οριοθετούμε την ιστορική πορεία του κινήματος από την επίσημη γέννηση, το 1924, μέχρι τον διακηρυγμένο θάνατο, το 1969, μπορούμε να τοποθετούμε την χρυσή του εποχή χοντρικά στις δεκαετίες του 20 και του 30, ακόμα μπορούμε ν αναφέρουμε ονόματα πρωταγωνιστών, δευτέρων ρόλων ή κομπάρσων... Όλα αυτά ασφαλώς αποτελούν περιεχόμενο ενός εγχειριδίου της ιστορίας της τέχνης. Όμως ο σουρρεαλισμός δεν αποτελεί μόνο ιστορικό φαινόμενο. [...] (απόσπασμα από το βιβλίο, σ. 198)