Στο βιβλίο αυτό προσεγγίζεται η πολύ ενδιαφέρουσα δεκαετία του 30 μέσα από ένα άλλο μάτι, μακριά δηλαδή απ τη μυθοποίηση και ωραιοποίησή της, όπως πολλοί μέχρι σήμερα προσπάθησαν να μας την παρουσιάσουν, και κοντύτερα στο μόχθο και στις θυσίες του ανώνυμου λαού. Μέσα απ τις σελίδες του αναδύεται το οδοιπορικό της φτωχολογιάς, η ανημπόρια της, οι καημοί, τα οράματά της και η πίστη της στις ηθικές αξίες. Είναι ακόμη το οδοιπορικό του Μικρασιάτη και Πόντιου πρόσφυγα, που μαζί με τον ντόπιο Νεοέλληνα προσπαθούν να βρουν στηρίγματα και να σταθούν με αξιοπρέπεια όρθιοι στα πόδια τους, κόντρα στα πολλά αδιέξοδα της φτώχειας την εποχή εκείνη. Είναι η άλλη δεκαετία του 30, κατά τη διάρκεια της οποίας, όπως και ολόκληρου του μεσοπολέμου, ο φτωχός λαός μας έδωσε καθοριστικά για το μέλλον του δείγματα γραφής, ότι μπορεί να αντέχει στα δύσκολα που του επιφυλάσσει η μοίρα. Η δεκαετία που ένωσε όλους τους Νεοέλληνες, ντόπιους και πρόσφυγες, κάνοντάς τους να νιώσουν δυνατότεροι, κι ας μην το καταλάβαιναν τότε, μέσα από κοινά δάκρυα, κοινό ιδρώτα και ισότιμη προσφορά αίματος στα αλβανικά βουνά.