Στις μέρες μας βλέπουμε συχνά βραβευμένα έργα σύγχρονης τέχνης, που όχι μόνο μας αφήνουν παντελώς ασυγκίνητους, αλλά αδυνατούμε και να αντιληφθούμε τη σημασία τους και τους λόγους της καταξίωσής τους. Παράλληλα, καλούμαστε να κατοικήσουμε ή να εργαστούμε σε διάσημα αρχιτεκτονικά κτίρια, η συμβίωση με τα οποία όμως μόλις και μετά βίας αντέχεται. Έχει φτάσει, άραγε, η σύγχρονη αισθητική σε κάποια όρια; Αν ναι, ποια είναι αυτά και τι επιπτώσεις έχουν στον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε τα σύγχρονα έργα τέχνης; Μήπως, ορισμένες τάσεις στη σύγχρονη τέχνη και αρχιτεκτονική είναι απαξιωμένες ή παρακμιακές επειδή αρνούνται την αισθητική, και μαζί της τη συγκίνηση, τη χάρη ή την ομορφιά, που, για πολλούς αιώνες, υπήρξαν ακλόνητα κριτήρια καλλιτεχνικής ποιότητας; Από αυτά τα ερωτήματα, σύμφωνα με την συγγραφέα, εκκινεί το βιβλίο, επιδιώκοντας να ανιχνεύσει φιλοσοφικά, κοινωνικά και πολιτικά διευρυμένες έννοιες της τέχνης, ιδιαίτερα χρήσιμες για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάστασή της.