Ένα παιδί, σκολιαρόπαιδο του Δημοτικού, μεγαλώνει σε μια φτωχική, παράμερη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, του αδερφοσκοτωμού. Είναι τα χρόνια που ο κόσμος ανοίγεται μπροστά του και παρουσιάζεται με το πιο σκληρό του πρόσωπο. Βομβαρδισμοί, μάχες και ξεσηκωμοί, σκοτωμοί και θάνατοι από την πείνα και την παγωνιά. Μικρή ανασαμιά το σχολειό. Η αναζήτηση της παρηγοριάς στην εκκλησία και το κατηχητικό, οδηγούν στην πρώτη επαφή με το τρομερό βιβλίο, την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Και ο μικρός μαθητής μέσα στο άγουρο, παιδικό του μυαλό αναλογίζεται όσα ο κόσμος του «αποκαλύπτει» και πόσα από αυτά μοιάζουν με κείνα που ο Αγιορείτης σοφός καλογερόπαπας, ανασέρνει και ζωντανεύει, από το φοβερό όραμα της Αποκάλυψης, στο κήρυγμά του... Οι παιδικές θύμησες ανάκατες με τις εικόνες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ώριμου πια αφηγητή, μας αποκαλύπτουν την εικόνα του σκληρού εκείνου κόσμου τα άγρια χρόνια του Μεγάλου Πολέμου. Μας θέτουν ερωτήματα για το ρόλο που διαδραμάτισε μέσα στην πάροδο του χρόνου ο τότε ανθρωποχαλασμός και για τις επιπτώσεις του στο σήμερα σε σχέση με την «Σλαβική» Μακεδονία, τα Αιγιακά ξένα συμφέροντα και όποιες άλλες «εκκρεμότητες» άφησε πίσω του...