Ο Πέτρος Παπαγεωργίου από την Καστανιά της Σάμου, είναι 14 χρόνων το 1940. Στα εφηβικά του χρόνια βιώνει τις τραγικές συνθήκες της ιταλικής και γερμανικής Κατοχής, αλλά και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Μετά την απελευθέρωση, μετέχει ως νεαρός ΕΠΟΝίτης, στην κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση του νησιού του, που σύντομα θα σκιάσουν τα σύννεφα της διχόνοιας. Το καλοκαίρι του 1947 είναι κρατούμενος στο υπόγειο του Υποσταθμού Χωροφυλακής Καρλοβάσου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, βρίσκεται εξόριστος στον Αϊ-Στράτη, όπου βιώνει το έπος της οργάνωσης, στο άγονο αυτό νησί, της αυτόνομης κοινότητας συμβίωσης των 6.500 εξορίστων. Θα παραμείνει εκεί, με ένα μικρό διάλειμμα, μέχρι το τέλος του 1949, όταν μεταφέρεται στη Μακρόνησο, όπου θα υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, θύμα και αυτόπτης μάρτυρας των φρικαλεοτήτων του "Νέου Παρθενώνα". Μισόν αιώνα αργότερα καταγράφει αυτές τις τραγικές, αλλά και ηρωικές, νεανικές εμπειρίες του, φωτίζοντας με την πολύτιμη μαρτυρία του άγνωστες πτυχές της νεώτερης ιστορίας μας.