Κάποια στιγμή οι δυο νέοι μαζί με άλλη μια γυναίκα και δυο άντρες βρέθηκαν στριμωγμένοι από τους αντιπάλους τους κοντά σ ένα ποτάμι. Έγινε μεγάλη μάχη, αλλά οι αντίπαλοι ήταν πολλοί. Σκοτώθηκαν οι δυο άντρες κι η γυναίκα· τον Στέλιο τον βρήκε μια σφαίρα στο πόδι, έγειρε κι έπεσε στα ορμητικά νερά του ποταμού. Έτρεξαν δυο τρεις στην όχθη και τον πυροβόλησαν. Μια σφαίρα τον βρήκε ξυστά στο κεφάλι, έχασε τις αισθήσεις του και το αναίσθητο σώμα του έγινε έρμαιο των ορμητικών νερών του ποταμιού. Η άτυχη Λένα, καλυμμένη πίσω από ένα μεγάλο κορμό δέντρου, όταν είδε να μένει μόνη της και να την πλησιάζουν, γύρισε το όπλο καταπάνω της κι αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια των διωκτών της. Γι αρκετή ώρα το αναίσθητο σώμα του θείου Στέλιου πότε χτυπιόταν στα καλάμια και τις ρίζες των δέντρων στις όχθες, πότε έπλεε άβουλο στη μέση του ποταμιού. Κάποτε απέκτησε τις αισθήσεις του. Το ποτάμι άρχισε να πλαταίνει κι ο Στέλιος βρέθηκε κοντά στη μια όχθη του. Βάζοντας όσες δυνάμεις του απόμεναν, βγήκε από το νερό. Πρησμένος, γδαρμένος, ματωμένος, έμοιαζε με τέρας. Τον τελευταίο ήχο που άκουσε προτού ξαναχάσει τις αισθήσεις του ήταν το γάβγισμα ενός σκύλου. Η αληθινή, συναρπαστική ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας. Γιατί καμιά φορά η πραγματικότητα είναι πιο απίστευτη από κάθε παραμύθι.