-...

-...

Το αφήγημα αυτό γράφτηκε με αγάπη και μια ιδιάζουσα, λυτρωτική ευδαιμονία και είναι πέρα για πέρα αληθινό ακόμα και στα περισσότερα πρόσωπα, για να διατηρήσει, την έτσι κι αλλιώς ιδιότητά του, ως ένα στοιχείο ειλικρινούς απεικόνισης, που είτε αφορούν σε πρόσωπα, είτε σε γεγονότα, αλλά κι επισημάνσεις, ώστε να παραμείνει ακέραιο στις μνήμες, όσων μέσα στις σελίδες αυτές παρελαύνουν....

Μακάριοι όσοι ευνοημένοι κατέβηκαν όλα τα σκαλοπάτια των παιδικών κι εφηβικών μνημών κι αξιώθηκαν χάρητος να αναβιώσουν τα πρωτινά τους ονειρικά συμβάντα και πορεύονται σε εκείνα τα φωτεινά μονοπάτια αφήνοντας πίσω τους όλη τη σκοτεινή κι αλλοπρόσαλλη, στεγνή καθημερινότητα....

[....

Κι έφτασε στο επίμαχο σημείο που τον είχε ταράξει....

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου άρχισαν να γράφονται και να δημοσιεύονται από το 1998, εκτός ελαχίστων που γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν κάμποσα χρόνια νωρίτερα....

Σε ημέρες σκληρές και χαλεπές, σχεδόν για όλους μας, που αλλού είναι στραμμένα τα βλέμματα της κοινωνίας μας, στην στυγνή και στεγνή καθημερινότητα, πιθανόν εμείς οι ποιητές οφείλουμε να εμψυχώνουμε τους συνανθρώπους μας με λόγια παρηγορίας για να λησμονούμε το άγνωστο και ίσως επαχθέστερο μέλλον των επερχόμενων γενιών, των οποίων τις τύχες έχουμε εξαντλητικά, βάναυσα αποδομήσει- τι θλιβερός απολογισμός!- και δεν μας μένει παρά ανατρέχοντας στο παρελθόν να αναδιφούμε μνήμες προγόνων μας, ευχάριστες κι ως τέτοιες κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσαν να είναι οι εξαίσιες στιγμές τους, η ανθρώπινη μοίρα πάνω στον όμορφο πλανήτη που μας κληροδότησαν και εμείς δυστυχώς, σχεδόν ακατοίκητο πάμε να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, στις μελλούμενες γενιές....

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ Σκηνή πρώτη Φεβρουάριος του 1818, πριν λίγες βδομάδες φτάνει στην Καλαμάτα ο Χριστόφορος Περραιβός, για να μπορέσει να μονιάσει τους ηγεμόνες της Μάνης και να πείσει τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, να συναινέσει στον ξεσηκωμό των Ελλήνων, με πρόσχημα την ίδρυση σχολείου στην Καλαμάτα και φιλοξενείται στο αρχοντικό του προεστού Λογοθέτη, Πανάγου Αλεξίου Μόσχου....

Είναι αλήθεια, πως τα πνευματικά δημιουργήματα κάποτε μας εκδικούνται και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στέργουν να βγουν στο φως, έστω κι αν ακόμα δεν είναι ικανά από μόνα τους να στεριώσουν τις προϋποθέσεις της ύπαρξής τους, πόσω μάλλον της παραπέρα πορείας τους στο χρόνο να επιβιώσουν....

Ανερωτικό Η λάμψη αυτή που με έκαψε ήταν σπαθιού αντανάκλαση, η λάσπη αυτή που με έντυσε ήταν της γης μου οργή....

-...