Την ώρα που το νυστέρι ακουμπάει στο σώμα, γεννιούνται σκέψεις, ιδέες, σπινθήρες στο υποσυνείδητο του χρόνου. Αργότερα, σαν ψυχαναλύτρια, η ποίηση έρχεται να εκμαιεύσει λυτρωτικά τις σφηνωμένες απολήξεις των λέξεων από τα εγκεφαλικά κύτταρα της ύπαρξης. Εάν η χειρουργική είναι ποίηση, τότε σίγουρα η ποίηση κρατάει νυστέρι και χειρουργεί. Κι όταν η ποίηση χειρουργεί, είναι αδυσώπητη, σπάει αποστήματα, γεμίζει με χώμα τους πόρους του σώματος, βάφει με κόκκινο τις λέξεις, γεμίζει τον αμφιβληστροειδή με το ανεστραμμένο είδωλο του εγώ. Κι όμως, η ποίησή μου στοχεύει στο χαμόγελο.