Το φθινόπωρο του 1940, λίγες εβδομάδες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, ο εικοσιοκτάχρονος τότε Βρετανός συγγραφέας Λόρενς Ντάρελ, μαζί με τη σύζυγό του Νάνσυ και τη νεογέννητη κόρη τους Πηνελόπη, φτάνει στην Καλαμάτα ως απεσταλμένος του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Επίσημη αποστολή του ήταν να λειτουργήσει το Ινστιτούτο Αγγλικών Σπουδών ως αντίπαλο δέος του γερμανικού Λεκτοράτ, που είχε μάλλον κερδίσει το στοίχημα της δημοφιλίας στην περιοχή. Η ιδέα αυτή, ενός νεαρού ζευγαριού που βρέθηκε ξένο σ’ έναν ξένο τόπο και σε τόσο ιδιαίτερες συνθήκες, ανακίνησε στον Τάκη Αναστόπουλο προσωπικά βιώματα και οικογενειακές αναμνήσεις. Του θύμισε την ιστορία των γονιών του, που εκείνη περίπου την εποχή βρέθηκαν επίσης ξένοι στην Καλαμάτα – τη γενέτειρά του. Στο ανάγνωσμα αυτό το οποίο παρέμεινε σε μικρή φόρμα αν και αρχικός στόχος του δημιουργού του ήταν να εκτεθεί κάποτε ως μυθιστόρημα ζωντανεύει η Καλαμάτα μιας άλλης εποχής∙ ενώ το ατελές πορτρέτο του μεγάλου Βρετανού συγγραφέα από εκείνη τη σύντομη και εν πολλοίς άγνωστη περίοδο συμπληρώνεται με φαντασία, ευαισθησία, χιούμορ και γνώση. Ο Τάκης Αναστόπουλος συνθέτει εδώ μια ιστορία που κινείται αριστοτεχνικά μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας – γι’ αυτό άλλωστε παραμένει τόσο «αληθινή» όσο και απολαυστική.