Τα γραπτά μου αγωνιούν, διαμαρτύρονται, εναντιώνονται, επαναστατούν, εκδικούνται, συλλυπούνται, λυπούνται, πενθούν, νοσταλγούν, ευτυχούν, παραδειγματίζονται, ερωτεύονται, παθιάζονται, απελπίζονται και ελπίζουν. Κάνουν δηλαδή ό,τι κάνει και ένας άνθρωπος, καθώς άνθρωπος είμαι κι εγώ. Οι στίχοι μου είναι καθαρόαιμοι, πιστοί σε μια προσωπική ολωσδιόλου αντικειμενική ηθική και πουθενά αλλού. Για τους θνητούς: Γνώση μας στυφή, πως οι μοίρες ποτέ τους δεν πεθύμησαν να γίνουν ξάντριες, μα κάποιο μάτι, αόριστο και κράτιστο μας όρισε απ την κόμη τους να πλέξουμε τα άμφιά μας.