Δεν ήταν τόσο τα υπέροχα μνημεία ή τα εξωτικά τοπία που μ εντυπωσίασαν. Ήταν κυρίως οι άνθρωποι, ο τρόπος που σκέφτονται και που ζουν. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το χρόνο, την ευτυχία, το θάνατο, τον έρωτα, τη θρησκεία, την καθημερινότητα. Ένας τρόπος πολύ διαφορετικός, σχεδόν αντιδιαμετρικά αντίθετος απ το δικό μας, απ τον ευρωπαϊκό, μεσογειακό, ελληνικό τρόπο. Τα τριάμισι χρόνια μου στην Πρεσβεία μας στην Μπανγκόγκ μ έφεραν σ επαφή με την περιοχή της Άπω Ανατολής και μ όσους ζουν εκεί. Προσπάθησα να καταλάβω τη γωνιά αυτή του κόσμου, ταξιδεύοντας, διαβάζοντας, ιδίως όμως γνωρίζοντας τους ανθρώπους της. Απ το βασιλιά Σιχανούκ της Καμπότζης μέχρι την κινεζικής καταγωγής γραμματέα της Πρεσβείας, όλοι είχαν κάτι πολύτιμο να με διδάξουν. Βρήκα την εμπειρία μου αυτή εντυπωσιακή κι ένιωσα έτσι την ανάγκη να γράψω τα όσα παρατήρησα. Το βιβλίο που προέκυψε είναι από μια άποψη ταξιδιωτικό, στηριγμένο στις νοοτροπίες των ανθρώπων. Είναι εντυπώσεις, στιγμιότυπα, νομίζω χαρακτηριστικά, από τα χρόνια που έζησα εκεί.