Ποιος θ αρνηθεί ότι ξεχωριστή είναι η αγάπη για το μέρος που ζήσαμε παιδιά; Για το σπίτι που μεγαλώσαμε; Για την αλάνα της γειτονιάς όπου παίξαμε; Για το σχολείο όπου συλλαβίσαμε τα πρώτα γράμματα; Mπορεί όλα αυτά να μην υπάρχουν πια. Mπορεί οι μονοκατοικίες όπου μέναμε να υπέκυψαν στην αντιπαροχή. Mπορεί οι αλάνες να φιλοξενούν τώρα πολυκατοικίες. Mπορεί η καλημέρα με τους γείτονες να έγινε είδος προς εξαφάνιση. Όμως για πάντα μένουν στη μνήμη μας, έτσι όπως τα ζήσαμε, συνυφασμένα με την αύρα των παιδικών μας χρόνων. Σ αυτό τον τόμο 23 συγγραφείς ρίχνουν πίσω τους μια τρυφερή ματιά, στην παλιά τους γειτονιά, η καθεμία με το δικό της τρόπο, με το δικό της αφηγηματικό ύφος.