Το πέρασμα από το χτες στο σήμερα μέσα από τα μάτια της Δέσποινας, μα και μέσα από την ψυχή της. Μια ψυχή που δυνάμωσε από το χρόνο. Και μαζί μ αυτή την ψυχή κι ένα μυαλό που γέμισε σοφία, για να τη σκορπάει απλόχερα σε αδέλφια, ανίψια, φίλους. Ένας τέτοιος φίλος, καρδιακός, κι η Πολυξένη, πορεύεται κι αυτή δίπλα στη Δέσποινα, και μαζί οι δυο τους ξεδιπλώνουν κάθε μέρα λίγο λίγο από τις αναμνήσεις και τις κρατούν σαν σύμβουλο για το σήμερα, που τις αγγίζει κι αυτές, αλλά από διαφορετική γωνία.