Στου έρωτα το δείλι Παίζουν οι σιωπές κρυφτό στον ίσκιο των ματιών σου, σαν ζωγραφίζουν στην καρδιά του έρωτα τον οίστρο! Βεγγαλικά τα βλέμματα βγάζουν σεργιάνι τις στιγμές όταν σε βρίσκω στις ακτές στα ηλιοβασιλέματα! Να χάνονται οι μάγισσες, οι συμπληγάδες πέτρες, να λάμπουνε στα βότσαλα του ήλιου μας οι μέρες! Τα γλαροπούλια να υμνούν του έρωτα το δείλι, να σμίγουν οι ανάσες μας μ’ ένα φιλί στα χείλη! Η ποιητική συλλογή “Στην προσδοκία της σύλληψης” της ποιήτριας, Αικατερίνης Αλυσανδράτου, κοσμεί την ελληνική λογοτεχνία, διότι τα ποιήματά της είναι ανάταση ψυχής και ανέσπερη πνευματική καλλιέργεια. Η ποιήτρια, με τον ανεξάντλητο, πνευματικό και γλωσσικό πλούτο της, υπόσχεται συναισθηματική μέθεξη που τη νιώθουμε από τους πρώτους μόλις στίχους του έργου της. Η γραφή της με ήθος και σεμνότητα εκπέμπει φως, αυτό το φως της απλότητας, της προσήνειας, της αλήθειας. Με την ευγένεια του ύφους που την διακρίνει, γνωρίζει καλά πώς να αγγίζει τον αναγνώστη και με την ευθύβολη γλώσσα της τον παρακινεί να βρεθεί μαζί της στον δρόμο που χάραξε μέσα από τα οράματα των στίχων της, τα οποία διανθίζει με εκφραστικές, διακριτικές πινελιές. Την συγκεκριμένη ποιητική συλλογή, όσες φορές και να την διαβάσει ο αναγνώστης, δεν θα είναι ποτέ αρκετές.