Το μυθιστόρημα «Στης Μέλησας το στέκι μια ανθρώπινη κυψέλη» του Αλέξανδρου Μπαλτά είναι μια αναφορά στους παλιούς σκληρούς καιρούς της μεταπολεμικής Ελλάδας, μιας εποχής γεμάτης ιδεολογίες, αγώνες, όνειρα, προσμονή, τα οποία διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό το σήμερα. Το 1955 δημιουργείται στο «Καφενείο Η Μέλησα» μια ομάδα φίλων με πρωτοποριακές και ανατρεπτικές ιδέες. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι του Χρόνου (Εθνική Αντίσταση, μετεμφυλιακή Ελλάδα, Χούντα, Μεταπολίτευση, οικονομική κρίση κ.ά.), οι ανθρώπινοι χαρακτήρες διαπλάθονται, διαμορφώνονται, αλλάζουν, δια-τηρώντας όμως τη συναισθηματική συνοχή και το ηθικό σθένος τους, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και άλλης φύσης προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή τους. Και ο συγγραφέας τελικά με ευαισθησία μάς δείχνει πώς ο Άνθρωπος, και μόνος, αλλά κυρίως με τη δύναμη που του δίνει η συναναστροφή του με άλλους ανθρώπους, μπορεί να παραμείνει όρθιος, χρήσιμος, πιστός στις αρχές του και συνεπής στον εαυτό του, ό,τι εμπόδιο και να συναντήσει στο προσωπικό του μονοπάτι.