Στη μικρή κωμόπολη της Δάφνης, η Γαλήνη μεγαλώνει παλεύοντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις παιδικές της ορμές για δημιουργία και στις ασφυκτικές προσδοκίες ενός κόσμου που τη θέλει πειθήνια. Στις ρωγμές της καθημερινότητας αναζητά το φως: στη φύση, στα βιβλία, στη φιλία, στην τέχνη. Μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αντίστασης, η Γαλήνη προσπαθεί να χαράξει τον δικό της δρόμο, εκεί όπου τα όνειρα δεν χρειάζεται να ζητούν συγγνώμη για την ύπαρξή τους. Η Γαλήνη είχε ένα σίγουρο ένστικτο ότι ζούσε κάτι υπερβατικό. Αντιμετώπιζε περιφρονητικές στάσεις, εμπνευσμένες από γεωγραφικούς και τοπικούς σοβινισμούς. Επέμενε, εμφυσώντας σ’ όλους την πεποίθηση ότι μπορούσανε να θριαμβεύσουνε. Μια πεποίθηση που, είτε πραγματική είτε εικονική, αποτελούσε αντίδοτο κατά της ηττοπάθειας και της κόπωσης. Ένα τρυφερό, ποιητικό μυθιστόρημα για την ενηλικίωση, την απώλεια και την αδάμαστη δύναμη της ελπίδας.