Τις πρώτες πρωινές ώρες, κοιτάζοντας το πρόσωπό του στον καθρέφτη, διέκρινε το ρήγμα που άφηνε επιφανώς η νύχτα. Η νύχτα που επισκίαζε πολλών τα πρόσωπα στα ισόβια δεσμά τους. Το νυχτέρι της σκέψης της αλλοφροσύνης. Το αυτόκλητο σχέδιο, ο μουχλιασμένος καμβάς των σηψαιμικών χρωμάτων, οι σπασμένοι ραπιδογράφοι που έσταζαν αυταπάτες. Το ακλόνητο αγκαθωτό σύρμα, οι συντεταγμένες της ζωής στα πρόθυρα θανάτου. Κάθε μέρα μια κίνηση, ενάμισι και πλέον βήμα εγγύτερα στην ουτοπία. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ένας ελεύθερος άνθρωπος στην ηλικία των 30 ετών, συνελήφθη από την αστυνομία το 2008, στη διάρκεια των Δεκεμβριανών, επειδή κουβαλούσε ένα σακίδιο με προσωπικά του αντικείμενα. Του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τρία κακουργήματα και δύο πλημμελήματα, χωρίς κανένα στοιχείο. Συνελήφθη, λοιπόν, και προφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της οκτάμηνης προφυλάκισής του αναγκάστηκε να καταφύγει σε έναν βίαιο τρόπο αντίδρασης, ώστε να αντιμετωπίσει τις εναντίον του κατασκευασμένες κατηγορίες και να καταγγείλει την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής δικαιοσύνης και των τυφλών υπαλλήλων της. Κι έγινε απεργός πείνας, επίταξε στον αγώνα αυτόν το ίδιο του το σώμα. Ερωτηθείς τότε, δήλωσε: Υπάρχω για να ζω ελεύθερος και για να συμμετέχω, δε ζω για να τρώω αλλά για να συνυπάρχω και να μαθαίνω. Τέος Ρόμβος, ένας απελεύθερος άνθρωπος