Βήματα χνάρια στα γυαλικά της μνήμης. Σε δρόμους κρυφούς να γυρεύω το αύριο. Να ντύνομαι τη σκιά της θάλασσας και να με βγάζει στου Νείλου το Δέλτα. Και με τα χαλικάκια στο στόμα να γράφω γράμματα. Και πάλι πίσω να ψάχνω στη γεωγραφία της ψυχής, με τα χέρια φτερούγες, τα σχεδόν αποδημητικά ταξίδια. Να τινάζομαι ψηλά, ν ακουμπήσω μια στάλα κόσμο στη μέσα μου πατρίδα. Άφιξη κι αναχώρηση σε δρόμους πέτρινους, κρυφτό με τ αρμυρό και το γλυκό, σε άγραφα σχέδια επί χάρτου.