Στο έργο αυτό επιχειρείται μια συνοπτική, αλλά περιεκτική παρουσίαση των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας κατά τπ μέση βυζαντινή περίοδο από το 867 μέχρι το 1261 μ.Χ. Με βάση τις πηγές, και πιο συγκεκριμένα τους ιστορικούς και χρονογράφους της περιόδου που εξετάζουμε, παρατίθενται οι διακυμάνσεις στις σχέσεις μεταξύ των δύο ανωτάτων πόλων εξουσίας του Βυζαντινού κράτους, του αυτοκράτορος δηλαδή και του Πατριάρχου. Στη μελέτη αυτή μας οδήγησε η διαπίστωση ότι ισχυρές προσωπικότητες, που ανήλθαν είτε στον αυτοκρατορικό είτε στον πατριαρχικό θρόνο, διαμόρφωσαν ένα σύνθετο πλέγμα σχέσεων ανάμεσα στην Εκκλησία και την Πολιτεία, σε βαθμό που να παρατηρείται από τη μια προσπάθεια της πολιτικής εξουσίας να επέμβει στα της Εκκλησίας και από την άλλη θέληση των ηγετών της Εκκλησίας να επηρεάσουν, ή και να καθορίσουν, τις πολιτικές εξελίξεις και καταστάσεις. Όλα αυτά τα γεγονότα, άλλα μεγαλύτερης και άλλα μικρότερης σημασίας, συνθέτουν το πλαίσιο της εκκλησιαστικής και πολιτικής ιστορίας της εξεταζόμενης περιόδου. Στην έρευνα μας ακολουθούμε με χρονολογική σειρά την ιστορική διαδρομή της βυζαντινής αυτοκρατορίας και παρουσιάζουμε το υλικό που εντάσσεται απευθείας στην εξέτασή μας, ενώ σχολιάζουμε και ορισμένα γεγονότα τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Εξετάζουμε ακόμη σε βάθος τα πολύ γνωστά ιστορικά γεγονότα (όπως τα σχίσματα) αλλά τα αναλύουμε κυρίως, από την πλευρά των σχέσεων αυτοκράτορος και Πατριάρχου. Όπως είναι λογικό, δεν προβαίνουμε στην παράθεση όλων των γεγονότων. Αυτά όμως τα οποία αναλύουμε, θεωρούμε ότι μας δίδουν μια σαφή εικόνα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)