Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στη διάσημη θέση για "Σύγκρουση των Πολιτισμών". Ο Ασκάρ αναπτύσσει την αντι-θέση, ότι οι συγκρούσεις των οποίων είμαστε μάρτυρες δεν αντιπαραθέτουν πολιτισμούς, αλλά τις σκοτεινές πλευρές τους. Κάθε πολιτισμός παράγει μια συγκεκριμένη μορφή βαρβαρότητας που τείνει να γίνει καταλυτική σε περιόδους κρίσης. Έτσι, η διακυβέρνηση Μπους δεν αντιπροσωπεύει τις αξίες του "Δυτικού πολιτισμού" ούτε κι ο ισλαμικός φανατισμός του είδους αλ-Κάιντα εκπροσωπεί τον "ισλαμικό πολιτισμό". Η σύγκρουση μεταξύ τους είναι μια "Σύγκρουση βαρβαροτήτων", στην οποία ο κύριος ένοχος παραμένει ο ισχυρότερος. Ο πόλεμος εισβολής και κατοχής στο Ιράκ οδήγησε σε ανοιχτές εκδηλώσεις της δυτικής βαρβαρότητας, με πιο εντυπωσιακή εκδήλωσή της τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκράιμπ, και αναπόφευκτα εξέθρεψε τη φανατική ισλαμική βαρβαρότητα καθώς και άλλες. Σε συνέντευξή του στο "Il Manifesto" και σε ερώτηση περί της έννοιας των ασύμμετρων βαρβαροτήτων, απαντά: Εγώ, εννοώ ότι η τρομοκρατία των ισχυρών και αυτή των θυμάτων τους είναι και οι δύο βαρβαρότητες αλλά ασύμμετρες. Είναι διαφορετικές στους στόχους τους, τις ευθύνες και τις συνέπειες και συνεπώς δεν μπορούν να τοποθετηθούν στο ίδιο επίπεδο.