Το 49ο τεύχος της ΕΝΟΒΕ ασχολείται με τον θεσμό της παραγραφής και τις σύγχρονες τάσεις του στον ευρωπαϊκό χώρο καθώς και με τις προοπτικές και τα προβλήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης της παραγραφής. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται μια νέα θεωρία περί παραγραφής, βασιζόμενη στις νέες προτάσεις της γερμανικής επιστήμης και τις εξελίξεις του γερμανικού δικαίου, μετά τον νόμο για τον εκσυγχρονισμό του ενοχικού δικαίου, στις προτάσεις της επιτροπής Lando για το ευρωπαϊκό Αστικό Δίκαιο καθώς και στις δικαιοσυγκριτικές παρατηρήσεις από της εφαρμογή του θεσμού της παραγραφής στην άλλη μεγάλη δικαιική οικογένεια, αυτήν του αγγλοσαξονικού δικαίου. Τέλος γίνεται μια κριτική με το ελληνικό δίκαιο της παραγραφής και προτείνονται αλλαγές, που κρίνονται απαραίτητες για να ακολουθήσει και το ελληνικό δίκαιο τις σύγχρονες τάσεις του θεσμού. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται τα προβλήματα και οι προοπτικές της ευρωπαϊκής εναρμόνισης του δικαίου της παραγραφής, με ανάδειξη της σημασίας της παραγραφής για τις ενδοευρωπαϊκές συναλλαγές και με αναφορές στα γενικά προβλήματα που παρουσιάζει η δικαιική ενοποίηση στον ευρωπαϊκό χώρο, όπως είναι η αρμοδιότητα της κοινότητας. Στη συνέχεια αναλύονται τα επιμέρους προβλήματα που παρουσιάζει ο θεσμός της παραγραφής στην πορεία του προς μια εναρμονισμένη πανευρωπαϊκή ρύθμιση, προβλήματα που αφορούν στο πεδίο εφαρμογής, στις δογματικές διαφορές, στις αποκλίσεις στις προθεσμίες παραγραφής καθώς και στον χαρακτήρα του δικαίου της παραγραφής και της σχέσης του με θεσμούς του δικονομικού δικαίου. Το τεύχος απευθύνεται τόσο στον θεωρητικό όσο και στον εφαρμοστή του δικαίου. Η ευρωπαϊκή εναρμόνιση του ελληνικού δικαίου αποτελεί ήδη μια μη αναστρέψιμη διαδικασία, θέτοντας υπό έρευνα όλες τις πτυχές των δικαιικών θεσμών και αναδεικνύοντας τα σύγχρονα προβλήματα στα οποία αυτοί καλούνται να δώσουν λύσεις.