Η Ελλάδα εισέρχεται στον 21ο αιώνα μέσα σ ένα εντελώς διαφορετικό διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον από εκείνο των περασμένων δεκαετιών του ψυχρού πολέμου Ανατολής-Δύσης. Η διεθνής πολιτική των αρχών του 21ου αιώνα έχει μια εντελώς νέα ατζέντα όπου οι προτεραιότητές της δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί. Η παγκόσμια πολιτική αναγκαστικά επιχειρεί μια ιστορική υπέρβαση των παλιότερων δομών και διαδικασιών της, όπου η σταθερότητα και η μεταβολή συνιστούν μια διαλεκτική σύνθεση που υπόκειται ακόμη σε διαμόρφωση. Ίσως τα πιο εύγλωττα παραδείγματα αυτής της κυοφορούμενης σύνθεσης είναι το ζήτημα του status quo των διεθνών συνόρων και το ζήτημα της κρατικής κυριαρχίας. Και τα δύο αυτά ζητήματα αποκτούν διαρκώς μία σχετική σημασία που αποτυπώνεται στην διατύπωση ορισμένων απλών ερωτήσεων αναφορικά μ αυτά: Ποιους εξυπηρετούν τα δεδομένα διεθνή σύνορα μιας περιοχής; Προς όφελος ποιου ασκείται η δεδομένη κρατική κυριαρχία; [...]