[...] Είναι κοινός τόπος ότι μια συλλογή έργων τέχνης δεν είναι μόνο ένα θεωρητικό, ιστορικό, καλλιτεχνικό και οικονομικό γεγονός αλλά και μια καθημερινή πρακτική και ζωή με τα έργα, που με τον καιρό γίνεται πιο απαιτητική. Πιστεύω ότι η συλλογή δεν πρέπει να είναι στατική αλλά να έχει μια συνεχή ροή και αγωνία για το σήμερα και για το μέλλον. Με την προϋπόθεση βέβαια, για την αξιοπιστία και τον παιδευτικό της ρόλο, να αναπτύσσεται και να εμβαθύνει στους βασικούς της άξονες. Μ αυτή τη σκέψη, η συλλογή, που ένα μεγάλο μέρος της παρουσιάζεται σ αυτό το βιβλίο, έχει συμπεριλάβει και νεώτερους Έλληνες καλλιτέχνες. Την προοπτική αυτή δεν την υπαγορεύει μόνο η ανάγκη μιας συνέχειας, αλλά και το ενδιαφέρον, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενός περαιτέρω διαλόγου με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. [...] (από τον πρόλογο του Λεωνίδα Μπέλτσιου)