Το βιβλίο αυτό κινείται στο πεδίο του διεπιστημονικού προβληματισμού και του δημόσιου διαλόγου σχετικά με το νόημα ιδεών και εννοιών που αφορούν τις χρήσεις του παρελθόντος από αντιμαχόμενες κοινωνικο-πολιτικές ομάδες. Αναφέρεται στην υποστασιοποίηση της κουλτούρας και της ιστορίας και στην αναγωγή τους σε πρωταρχικά γνωρίσματα της συλλογικής ταυτότητας αλλά ταυτόχρονα και σε επίδικα ζητήματα. Παράλληλα διερευνά τους τρόπους συγκρότησης ιστορικής συνείδησης, το πλαίσιο και τους όρους της διεκδίκησης πολλαπλών ιστορικών παρελθόντων από τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες, καθώς και τις δυνατότητες ενσωμάτωσης των ιστορικών βιωμάτων των αποκλεισμένων στο εθνικό αφήγημα. Η μελέτη της περίπτωσης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι παραδειγματική για δύο λόγους. Ο πρώτος αφορά το ρόλο των Η.Π.Α. ως κυρίαρχου πόλου του παγκόσμιου συστήματος, με αποτέλεσμα οι κοινωνικές και πολιτισμικές εντάσεις που παρουσιάζονται εκεί να λειτουργούν ως σημείο αναφοράς παγκοσμίως. Ο δεύτερος αφορά την οξύτητα που προσέλαβε η δημόσια και επιστημονική αντιπαράθεση για τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά εγχειρίδια του μαθήματος της Ιστορίας μετά την εκπαιδευτική πολιτική που επιχείρησε να εφαρμόσει η αμερικανική Νέα Δεξιά.