Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας για τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και τη γαστριμαργική τους παράδοση γεννήθηκε από καθαρή περιέργεια. Βλέποντας το πλοιάριο στην Ουρανούπολη να αναχωρεί καθημερινά με τους άρρενες επιβάτες, παρατηρώντας τον ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους πριν από τον απόπλου, αλλά και την απογοήτευση όταν το πλοίο δεν μπορεί να φύγει γιατί δεν το επιτρέπει ο καιρός και η θάλασσα, δεν μπορείς παρά να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για την εμπειρία του Άθω που στερείσαι για τον απλούστατο λόγο ότι είσαι γυναίκα. Κάπως έτσι συνέβη να θελήσω να μάθω περισσότερα για την αθωνική πολιτεία. Σκοπός αυτού του συγγραφικού εγχειρήματος δεν ήταν μια πλήρης καταγραφή. Κάθε άλλο! Μέλημά μου ήταν μάλλον ο περιορισμός στις απολύτως απαραίτητες πληροφορίες: θέλησα να γράψω ένα βιβλίο για την ιστορία, την καθημερινότητα και τη διατροφή στο Άγιον Όρος από τη σκοπιά μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που της απαγορεύεται η πρόσβαση στην αθωνική πολιτεία και η οποία κατά τη σύνταξη των κειμένων επαφίετο κατά κύριο λόγο στη δύναμη της φαντασίας.